Verslag fietsweek 2012 van Cees

GRASSEDOUBLE 2012.

Voor mij was het al weer de 22^e keer, dat ik mee ging en zoals ieder jaar weer met gespannen verwachtingen. Ik had mij ingescheept bij Marinus en Dina en we vertrokken op vrijdagmorgen rond de klok van negen uur richting Senlis, waar we onze overnachtingstop  zouden houden.

De reis daar naartoe verliep voorspoedig en onze eerste pauze was in Hazeldonk, waar we o, wonder een aantal van onze vrienden ook tegen het lijf liepen. Na een bakkie koffie vervolgden we onze reis en kwamen meteen in de file, die met horten en stoten duurde tot en met Antwerpen. In de namiddag bereikten we Senlis en gingen ons inkwartieren. Allemaal weer prima door Henk geregeld. Lekker geslapen en ontbeten de volgende dag, waarna we onze reis vervolgden naar Olloix. Na nog enige fileproblemen bij Parijs kwamen we in de namiddag gezond aan op ons logeeradres.

Dat zag er prima uit. Mooi gebouw, keurig sanitair en goede bedden en…niet te vergeten natuurlijk: in Ria en Jos hadden we een prima gastvrouw en –heer. Niets was hun teveel om het ons naar de zin te maken. Jos was een tovenaar in de keuken en wist ons iedere keer weer te verrassen met wat hij ons voorschotelde. Natuurlijk hebben we ook nog gefietst. De eerste dag al meteen 85 km met veel heavy klimwerk. En…het was nogal koud. 14 graden. Sommigen hadden lange broeken aan in de kleur van het Nederlands elftal. Wel een schitterende omgeving, waarbij je voortdurend de Puy de Dome kon zien. En na terugkomst bij La Grange Aux Ayres stond er zoals iedere dag een appetijtelijke snack klaar. Bier en andere spiritualiën waren er ook in overvloed. Helaas voor een van onze vrienden was dit dit jaar letterlijk de druppel, die de emmer deed overlopen… Er moest daarom ook een moeilijke beslissing worden genomen voor het volgend jaar…Ik hoop van ganser harte, dat hij hier eens goed over gaat nadenken, want eigenlijk willen we hem er graag bij houden natuurlijk…

Toen werd het dinsdag, de officiële rustdag. De dag dat een aantal vrienden een rouwbetuigingsbezoek gingen brengen aan Ria in La Prade. In de auto kreeg Jan telefoon, dat zijn broer Joop was overleden. Hoe bizar kan het toeval zijn….

Tjeerd en ik waren die dag een tocht aan het maken naar Super Besse, omdat ik wel eens wilde weten hoe het voelde om over hetzelfde parcours te fietsen, waar Luis Leon
Sanchez de touretappe had gewonnen. Toen we terugkwamen bleken Jan, Dennis en Henk inmiddels al naar huis te zijn vertrokken… Natuurlijk hebben we de week afgemaakt met de rest en het weer werd ook steeds beter, maar ergens blijft er toch een gevoel van onmacht  knagen, omdat je Joop gekend hebt en je afvraagt hoe dit nu toch mogelijk was…En we moesten drie vrienden vanaf die dag missen  omdat hun steun dringend nodig was in Nederland.

En vrijdag waren Tjeerd en Willy er ook  niet meer bij vanwege hun vakantie naar Zuid-Afrika, die bijna de Grassedouble overlapte. Toen waren we nog met zijn negenen.

Toch, ik heb het al eerder gezegd, het was een mooie week met een prachtige omgeving, een geweldig onderkomen, waarbij we gewoon verwend werden en die in dit opzicht tot een topper mag worden gerekend. Wat mij persoonlijk betreft, gaan we hier zeker weer eens naar toe om het af te maken zoals we dat altijd gewend zijn geweest.

Cees